Waarom!!!

Gelukkig maar dat ik hier niet aanwezig was voor een surf vakantie, maar omdat deze stad ook vlakbij de grens met Spanje ligt is dit ook een mooi uitgangspunt om naar toe te vliegen als je de Camino de Santiago vanuit Saint-Jean-Pied-de-Port wilt gaan starten.

Inderdaad ik had het plan opgevat om de Camino de Santiago te lopen, en voor de kenners “de klassieke route Camino Frances” van Saint-Jean-Pied-de-Port naar Santiago de Compostela, met als definitief eindpunt Fisterra (het einde van de wereld). Ik heb 2 maanden vrij van mijn werk genomen om deze monstertocht van ruim 900 kilometer te ondernemen. Ik had gelezen dat de gemiddelde wandelaar hier ongeveer 30 tot 37 dagen over deed, en omdat ik niet tegen een strakke deadline aan wilde zitten en absoluut niet wilde haasten heb ik bewust deze 2 maanden opgenomen. Ook heb  ik daarom geen retourticket geboekt, en het enige wat ik vanuit de werkelijke wereld in gedachten mee moest nemen was de datum 4 juli dat ik me weer op mijn werk mocht melden.

Achteraf bleek dit een gouden zet te zijn geweest, tijdens de Camino ben ik veel mede pelgrims tegen gekomen die wel zo’n deadline hadden en hierdoor veel minder van hun Camino konden genieten. Hierdoor moesten medepelgrims (tegen hun zin en gevoel in) soms stukken overslaan en werden door tijdgebrek gedwongen grote stukken met een bus en/of een trein te verplaatsen. Ook zag je pelgrims door tijdgebrek meer kilometers per dag afleggen dat goed voor ze was, en hierdoor blessures opliepen en hierdoor soms zelfs gedwongen waren te stoppen met de Camino. Ook had ik hierdoor de mogelijkheid om af een toe een rustdag in te plannen.

Camino tip: boek geen retourticket.

Ik was een dag eerder vanuit Schiphol op de internationale trein gestapt naar Charleroi, en vandaar uit naar Biarritz gevlogen. Een vliegticket was een stuk goedkoper dan een treinticket, wat mij nog steeds bevreemd omdat ze juist promoten om binnen Europa meer met de trein te reizen i.v.m. het milieu. Ik had de trein niet willen nemen omtrent het milieu maar eigenlijk wilden nemen omdat ik:

1. Ik een bloedhekel aan vliegen heb. Niet dat ik bang voor vliegen ben, maar met mijn 2 meter opgevouwen in een stoel tussen andere meute vakantiegangers in, zijn meestal niet de highlights of my life. Ik kan heel slecht tegen plaatsen waar heel veel mensen op elkaar gepakt moeten worden en dat we ons als een stel schapen moeten gaan gedragen en laten behandelen omdat dit tegenwoordig de zogenaamde norm is geworden.
2. Ik van de tijd in de trein gebruik wilde maken om te ontstressen, en plaatsen zoals Parijs aan te doen. En zo langzaam aan het idee te kunnen wennen dat ik 2 maanden vrij was, en niet wilde dat ik de ene dag dag nog aan het werk was en de andere dag aan één van mijn grootse uitdaging zou storten.

Dus in plaats van te ontstressen in de trein, kon ik voor het zelfde bedrag ontstressen in Biarritz, inclusief, vliegticket, eten en drinken en 2 overnachtingen in een leuk hotel aan het strand. En eerlijk is eerlijk op Biarritz aangekomen kom je er gelijk achter dat openbaar vervoer dus wel een heel stuk goedkoper kan. Een ritje met de bus van het vliegveld naar het centrum, een rit van ongeveer 20 minuten. Kosten, jawel 1 euro…

Dus daar stond ik dus met mijn voeten in het ijskoude water, mij af te vragen wat mij hier gebracht had behalve het vliegtuig dan. Bij mijn voorbereidingen heb ik vele boeken over de Camino gelezen, en dit heeft mij zeker geholpen bij mijn voorbereidingen en antwoorden op sommige van mijn vragen gegeven. Maar er was nog steeds 1 brandende vraag waar ik nog steeds geen antwoord op kon geven: “Waarom loop ik de Camino” Dit is ook de meest gestelde vraag voor, tijdens en na de Camino, waarom, waarom en WAAROM!!! Loop je de Camino.

Met deze vraag rond denderend in mijn hoofd trek ik mijn sokken en schoenen aan en belooft de zee dat als ik ooit Fisterra mag gaan halen, dan neem ik als eerste een duik in de zee. Ongeacht de temperatuur (En voor die gene die mij een heel klein beetje kennen, weten dat dit met deze temperaturen een zeer stoere belofte van mij is). Ik loop de boulevard af richting één van de bekendste bezienswaardigheden van Biarritz: Le Rocher de la Vierge (Rots van de Maagd Maria). Ik moet grinniken als ik terug denk aan het moment dat ik op mijn werk bekend maakte dat ik 2 maanden vrij had genomen. Mijn collega’s kunnen ondertussen mijn reisdrang wel om op bijzondere manieren de wereld te ontdekken, zolang het er maar aangenamen temperaturen heeft (ik heb een hekel aan kou). En ze zijn uiteraard meteen nieuwsgierig welke tropische stukje paradijs op aarde ik nu weer had uitgezocht. Toen ik hun mededeelde dat ik een pelgrimstocht wilden gaan ondernemen, en dat dit ongeveer 900 kilometer wandelen zou gaan inhouden. Was het een momentje even heel erg stil, daarna liepen ze hoofdschuddend weg, waarvan eentje nog net kon opmerken: “ waarom, je ben toch niet achterlijk zeker, je kan  ook twee maanden op het strand van Biarritz kunnen gaan liggen met heel veel “du pain, du vin en du boursin”. Als het weer beter was geweest, had ik het misschien overwogen, maar de kou en het laaghangende wolkendek gaven mij net niet genoeg motivatie om voor deze optie te kiezen.

Bij mijn voorbereidingen had ik meerdere malen gelezen dat je over het algemeen pelgrims in 3 categorieën kan verdelen, waarom ze de Camino ondernemen: Religieus, sportief en/of spiritueel.

Was het religieus: Nee, dat geloof ik niet, ik vind mijzelf een atheïst. Ik vind ook dat iedereen moet geloven wat hij of zij zelf wil of juist niet wil, en moet doen wat hij of zij gelukkig in het leven maakt. Maar mijn ervaringen tot dus ver in het leven heeft mij niet doen besluiten om in iets te geloven wat ik niet met mijn eigen ogen heb ervaren of wetenschappelijk is bewezen. Mijn ervaringen als militair in mijn jongere jaren en mijn baan bij de brandweer, heb ik van zeer dichtbij veel ellende gezien en meegemaakt. Ook leert (leren is misschien niet het juiste woord, want het gebeurt nog steeds) de geschiedenis ons, dat er heel wat ellende (is) gebeurt in de naam van één of meerdere Goden. En ik ben van mening dat dit nooit de bedoeling van een geloof kan zijn geweest.